Moeder zou het leuk hebben gevonden om in jouw boek voor te komen
Van de week was ik op zoek naar informatie over Lientje, het Joodse meisje die mijn moeder als pleegzusje kreeg tegen het einde van de oorlog. Lientje kwam van oorsprong uit Den Haag en was een kind uit een gemengd huwelijk: haar vader was niet-Joods en haar moeder was Joods. De gemengde huwelijken kregen tot op zekere hoogte uitstel van deportatie, maar kennelijk werd het op een gegeven moment toch te gevaarlijk want vader Willem en moeder Esther zorgden voor onderduik voor hun drie dochters. Lientje kwam in de provincie Groningen bij de familie van Frederika, mijn moeder, terecht. Voor mijn moeder, die toen nog een kleuter was, was Lientje gewoon een pleegzusje, zij wist niets van onderduik, Joden en vervolgingen. Pas veel later, lang na de oorlog, besefte ze hoe het werkelijk met Lientje zat.
Tot een paar dagen terug was Lientje voorbestemd om een heel kleine rol in mijn nieuwe boek te krijgen, ze zou een onderdeel van het hoofdstuk van hoe, de toen vijfjarige, Frederika de oorlog beleefd had, zijn. Gewoon omdat we niet meer van haar wisten dan wat er in de oorlog afgespeeld had bij Frederika thuis. Van het voor en na van Lientje was er niets bekend. Maar soms beslist het leven iets heel anders.
Bij mijn zoektocht naar Lientje haar wortels, haar familie, haar achtergrond, stuitte ik op één van de dochters van Lientje. En plotseling heeft een Lientje een gezicht, maar ook een voor- en na geschiedenis gekregen. Ik begin te weten wat voor uitwerking de oorlog op haar én haar dochter had. Want dat is precies waar dit boek óók over zal gaan, over de naslag die een oorlog heeft. Op de overlevenden, maar vaak ook nog op hun kinderen.
Lientje zal dus belangrijker worden in het verhaal dan dat ik vooraf kon voorzien. Gelukkig vindt haar dochter het ook goed dat ik over Lientje schrijf. Want, zo schreef ze me, 'moeder zou het leuk gevonden hebben om in jouw boek voor te komen'.
Reactie plaatsen
Reacties