Over medicijnen geven

Voor zijn urine-infectie moet Nino natuurlijk ook antibiotica slikken. Bij een normale kat probeer je dat in zijn paté te doen, maar Nino is geen normale kat. Hij lust niets wat op paté lijkt en plakkerig zou kunnen zijn om een heel klein pilletje, desnoods in stukjes, in te kunnen verstoppen. Dan hoop je dat je het in een stukje boterhamworst kan rollen, want dat lust hij wel. Dus de eerste dag dat ik het zelf moet geven, probeer ik het zo. Hij laat zich voor een klein stukje voor de gek houden, maar dan ruikt of proeft hij het pilletje en laat de worst weer liggen voor wat het is. Later probeer ik het nog eens en krijgen we het tweede stukje erin, denk ik. Maar het gaat geen oplossing voor twee weken zijn, dat is duidelijk.

De volgende ochtend, terwijl ik door de natuur loop met Golden Ron, denk ik aan de mogelijke opties met wat ik in huis heb. Eigenlijk maar weinig, om niet te zeggen 'niets'. Het enige wat ik wat ik kan bedenken is een vleesstaafje voor katten, die hij erg lekker vindt, in stukjes breken en het daarin proberen te verstoppen. Thuis pak ik een staafje en bekijk het eens rustig. Ik bedenk dat als ik die in kleine stukjes scheur, dat ik er met een satéprikker een gaatje over de lengte in kan prikken en daar steeds een klein stukje pilletje in kan doen. Op die manier, als ik dat stukje dan, met de kant waar alleen maar vlees is, aan hem geef, gaat het er misschien wel in. Het is in ieder geval het proberen waard.

Eerst kijkt hij me wat verstoord aan als ik hem een stukje staafje wil geven. Hij heeft net gegeten en het interesseert hem geen barst, dus ik haal zijn etensbakje weg, zodat hij wat honger heeft. Als hij me miauwend komt halen omdat hij zijn bakje niet kan vinden, doe ik het raam open en springt hij in het stenen kozijn aan de buitenkant, zodat ik hem kan aaien, terwijl hij heerlijk in de zon ligt. Op dat moment bied ik hem ook de stukjes vleesstaafje aan en tot mijn grote blijdschap gaat het erin als zoete koek! In een minuutje tijd heeft hij, zonder stress van zijn of mijn kant, zijn medicijn geslikt en hij heeft het niet eens gemerkt.

Nu sta ik dus iedere ochtend gaatjes in een vleesstaafje te prikken en duw daar ministukjes pil in om hem vervolgens een aaisessie in de zon te geven. Laten we nu maar hopen dat het de eerst volgende tien dagen mooi weer blijft, want anders heb ik een probleem.