Bergen-Belsen en repatriëring
Om het nieuwe boek te kunnen schrijven, ben ik weer een heleboel onderzoekswerk aan het doen. Want ja, ik ben nu eenmaal een enorme perfectionist, dus wat ik schrijf moet zoveel mogelijk overeen komen met de werkelijke gebeurtenissen.
Stichting het Stenen Archief
De mensen die mij kennen weten wel dat ik altijd op zoek ben naar historische informatie. Soms voor mijn stamboom, soms voor die van een ander, soms voor een boek. Kortom, er is altijd wel een excuus om dingen te zoeken en te vinden.
Lientje, het pleegzusje die onderduikster was
Van de week was ik op zoek naar informatie over Lientje, het Joodse meisje die mijn moeder als pleegzusje kreeg tegen het einde van de oorlog. Lientje kwam van oorsprong uit Den Haag en was een kind uit een gemengd huwelijk: haar vader was niet-Joods en haar moeder was Joods. De gemengde huwelijken kregen tot op zekere hoogte uitstel van deportatie, maar kennelijk werd het op een gegeven moment toch te gevaarlijk want vader Willem en moeder Esther zorgden voor onderduik voor hun drie dochters. Lientje kwam in de provincie Groningen bij de familie van Frederika, mijn moeder, terecht. Voor mijn moeder, die toen nog een kleuter was, was Lientje gewoon een pleegzusje, zij wist niets van onderduik, Joden en vervolgingen. Pas veel later, lang na de oorlog, besefte ze hoe het werkelijk met Lientje zat.
Het Apeldoornsche Bosch
'Het Apeldoornsche Bosch' was een Joodse psychiatrische inrichting, die gefunctioneerd heeft van 1909 tot 1943.
Am-menak, Am-menak, nieuw Am-menak!
Op 2 januari 1951 stond het volgende artikel in Het Vrije Volk:
'ELEMENTEN' is gepubliceerd!
'Elementen' is gepubliceerd, in twee formaten: paperback en e-book!
15 april met 15% korting!
Op en rond de Leeuwarder veemarkt (LC 23101948)
(Deze tekst gaat over mijn opa Niek en is letterlijk overgenomen van een krantenartikel wat in de Leeuwarder Courant van 23/10/1948 verscheen. Daarom staan er voor onze moderne ogen schrijffouten in die in 1948 gewoon correct waren. De foto is van latere datum en komt uit privéarchief.)
De oorlog was niet het einde...
Dit was Hester van Arend, de zus van mijn opa Niek. Haar indrukwekkende verhaal én dat van haar kinderen is hier te lezen.
De trieste dood van Hester van blonde Mietje
Hester van blonde Mietje, Hester Dwingersma in het boek, was in werkelijkheid mijn betovergrootmoeder, Hester van Arend - Drielsma.
Hester van blonde Mietje, Hester Dwingersma in het boek, was in werkelijkheid mijn betovergrootmoeder, Hester van Arend - Drielsma.
Ze was niet een van de grote namen van vrouwen in de Nederlandse geschiedenis, maar in mijn familiegeschiedenis was ze belangrijk: als zij niet in Rotterdam terecht was gekomen, zou ze nooit met mijn betovergrootvader getrouwd zijn en zou ik niet eens bestaan.
Mijn opa Niek vertelde ons altijd dat hij een Friese oma had die met haar rokken in de stoof kwam en daar haar dood gevonden had. Nou vertelde mijn opa wel vaker de meest fantastische verhalen, dus dit namen we ook met een korreltje zout. Totdat ik onze familiegeschiedenis uit ging zoeken en hier op stuitte.
Hester was hoogbejaard, heel oud voor die tijd (1932) en stond op het punt om 96 te worden. Ze had allerlei epidemieën die door de Zandstraatbuurt raasden overleeft, maar hier kon ze niet aan ontkomen. De weduwe Cohen die hier genoemd wordt, was Hesters zus Jansje waar ze mee samenwoonde.
Ik weet nog het moment dat ik "wist" dat ik ooit een boek over Hester zou schrijven: toen ik dit bericht onder ogen kreeg. Het boek heeft jaren liggen smeulen, maar zag in 2021 het licht in eerste druk. Op 7 januari 2022 kreeg het een tweede editie via Boekscout.
Nieuwsgierig geworden? Je kan het hier kopen!
Reactie plaatsen
Reacties